Wat een drukte deze week, al die ophef over de HEMA die in de folder het woord “Pasen” had veranderd in “Voorjaar”. Als je je nu druk zou maken , niet om loslaten van een woord, maar om al die mensen die de inhoud, de betekenis van Pasen overboord gegooid hebben. Het feest van het Leven, de overwinning op de dood hebben ingeruild voor (n)iets anders.
Op zich een stap die je wel kunt snappen, immers “opstaan uit de dood” je kunt het niet bewijzen, enkel geloven. En ja, geloven is niet meer iets van deze tijd geven de laatste onderzoeken aan. Dus die keuze om los te laten is voorstelbaar.
Hoewel in werkelijkheid zijn mensen die geloven dat er niets is, en dat dood dood is, niet altijd zo consequent in hun overtuiging. Kijk maar naar de teksten op de linten van rouwkransen: “Tot ziens lieve…., rust zacht…., rust in vrede….”” En wie spreek je daar mee aan,wie wens je dat, of wat moet er rusten als er niets of niemand meer is na de dood?
Wat dat betreft richt ik me liever op het Leven. Vandaar Passie voor Pasen.
En dan passie in de betekenis: van : “Sterk gevoel van liefde”. Liefde voor het leven dus.
Maar ook in de zin van passie als “lijden en dood”. Zoals de komende week heel veel mensen de muziek zullen spelen , de teksten zullen zingen en de uitvoeringen zullen bezoeken van bijvoorbeeld de Matteüs- of de Johannes -Passie. Het verhaal over lijden en sterven van Christus. En zeker zullen er ook weer velen aan de buis gekluisterd zitten tijdens de uitzending van ”The passion”.
Zolang we ons maar realiseren dat er nog iets komt na die Passie. Lijden en sterven hebben niet het laatste woord. Zij komen “voor” Pasen. En daarom , met de joodse manier van een toost uitbrengen: “Le- Chaim”, d.w.z.: “Op het leven”. Een opgewekt en gezegend Pasen
Ds. J. Ariesen, Martinikerk
[pro_ad_display_adzone id=”11964″ cookie=”1″]
