Kruid (Column)

Wat is dat toch met on-woorden? Onmogelijk. Onvoldoende.Onbeleefd. Onjuist. Onbehoorlijk. Onzin. Ondankbaar. Onmens. In plaats van het juiste, het goede, lijken deze woorden te verwijzen naar hoe je niet moet zijn.

Het zijn woorden die de afwijking onderstrepen en ze zijn al snel normatief. Wanneer je onvolwassen genoemd wordt werd er blijkbaar ander gedrag van je verwacht. En wanneer je onsportief bent, had je de anders moeten reageren. Onwoorden zeggen iets over de verwachting van degene die ze uitspreekt.

Een kleine twee jaar geleden leerde ik iemand kennen. Zijn naam was Rintje Altena en nu leeft hij opeens niet meer. Rintje, met zijn schipperstrui, spijkerjack en paardenstaart leek niet zoveel te hebben met onwoorden. Misschien ook wel niet met normen, al weet ik dat niet zeker. Ik had in ieder geval niet het idee dat ik ergens aan moest voldoen bij Rintje. Ik hoefde niet vromer te zijn dan ik ben, niet grappiger, leuker, diepzinniger of filosofischer dan ik in mijn mars heb. Wie vindt dat niet fijn? Om je maskers en harnassen en laagjes chroom eens even thuis te laten en geen (ingebeelde) drang te voelen om je aan te hoeven passen aan de kwaliteitsnorm van een ander, of van een groepje of een of ander clubje. Dat is iets anders dan nooit willen of kunnen veranderen, maar het betekent dat je je geaccepteerd voelt en welkom bent als mens met je kwaliteiten én grillen, zonder aanzien des persoons. Want een duur pak of indrukwekkende titels maakten Rintje de pis niet lauw.

Wat een kunst om zo onbevangen in het leven te staan dat je de dingen om je heen steeds opnieuw met verwondering en nieuwe ogen kunt ervaren. Wat een kunst om iedere dag te leven alsof het je laatste kan zijn en zo te genieten van kleine dingen. Rintje had daar oog voor. Een vlinder op een hek. De pluizen van een paardenbloem. Of de haakjes van het kleefkruid. Welke norm maakt een plant een volwaardige plant? Daar zijn geen normen voor. Ieder plantje heeft zijn eigen schoonheid, hoe klein het ookis en tegen de klippen op probeertte groeien tussen de stoeptegels aan het Skilwyk. Rintje had een credo wanneer er met dat ene vreselijke onwoord gesproken werd over ‘zijn’ stadsflora; zijn motto zou iedereen zich eigen mogen maken en gaat over veel meer dan alleen de melkdistel of het koolzaad: “Onkruid? Dat bestaat niet!”

  1. Jelle Waringa
    Doopsgezinde gemeente Bolsward

Dit artikel delen

Bolsward Gezellig op de Veluwe

Bolsward is misschien wel het gezelligste dorp op de Veluwe. Jaarlijks komen er duizenden toeristen (voornamelijk uit de Randstad) om tot rust te komen op de Veluwe in Bolsward. Op deBolswardgids.nl ontdek jij de plekjes en activiteiten in de regio die jij niet gemist mag hebben. Wil jij met jouw bedrijf een bijdrage leveren aan deBolswardgids? Neem dan contact met ons op.