In Europa zwerven op dit moment meer dan 100.000 kinderen rond, zonder ouders. Ze zijn op de vlucht voor geweld.
In Libanon, Jordanië of Turkije was eigenlijk geen kans om opnieuw een leven op te bouwen. Zij trokken, vaak nog met hun ouders, verder naar Europa. Zij steken over in gammele bootjes met het gevaar van verdrinking. Maar als zij in Europa aankomen zijn zij nog steeds niet veilig.
Er is geen plaats voor hen. De kinderen worden bedreigd door dood, ziekte, mensenhandel, scheiding van ouders, afpersing door smokkelaars, uitbuiting en misbruik. Zij hebben niemand die voor hen opkomt. Marc Dullaert, voormalig kinderombudsman, was in Calais en vertelt hoe verschrikkelijk de situatie daar is.
En ons leven gaat gewoon verder.
Afgelopen weken tekenden meer dan 40.000 mensen voor de opvangen van zo’n 2000 kinderen. De meesten waren ook bereid om een kind bij zichzelf thuis op te nemen. Er is dus plek, er is ruimte. De tweede kamer debatteert deze week over de opname van 750 kinderen. Dat lukt vooral als nog meer mensen tekenen. (Kijk op whocares.me)
We kunnen toch niet wegkijken. De Bijbel staat vol met verhalen van vluchtelingen: Abraham, Jakob, Naomi, Jozef en Maria met het kindje Jezus.
Wie één vluchteling opneemt in Jezus’ naam, heeft Jezus zelf ontvangen.
Ik zou willen dat ik de kans kreeg…
Ds. Jaap van der Windt