Een opmerking van een ander kan je aan het denken zetten. Het mooie is dan dat er helemaal geen gesprek gaande is of een discussie. Laten we het een gezegde ‘uit de losse pols’ noemen. Zoiets gebeurde mij een poos geleden.
Met een paar vriendinnen bezocht ik een mooi aangelegde tuin. De gastvrouw vertelde dat het gras pas was ingezaaid ‘niet te snel begieten, vertelde ze, want de zaadjes die willen groeien doen dat vanzelf”.
Dat is met geloven net zo!, was de ‘losse pols’ opmerking die vlak naast mij gemaakt werd.
De spreekster had geen ander doel dan de gedachte die opkwam voor zichzelf te uiten, maar bij mij werd er van alles in beweging gezet.
Niks aan doen, niet te veel erin stoppen? was mijn eerste gedachte. Dus: geen bijbelverhalen, geen gebedstraditie of kerkgang?
Maar, dit kunnen wel de ‘ingredienten’ vormen waaruit het persoonlijke geloofsbrood gebakken wordt, en ook geproefd én voedend is. Wat een mooi beeld levert mij dat brood toch in dit geheel.
Ik bak regelmatig brood en waag me een enkele keer aan kant en klaar mixen omdat ik denk dan tijd te winnen. Maar, niets smaakt zo goed als het ‘eigen’brood’, eenvoudig gebakken van zoveel delen meel en zoveel delen water. Eenvoudig, goed, voedend.
Is het misschien met geloven net zo?
We leven in een tijd waarin er veel discussies zijn over de woorden waarin, waarmee het bestaan van God wordt aangeduid. Daaruit vloeit de vraag voort of men zichzelf wel de vraag mag stellen of God bestaat, zoals mijn brood bestaat dat op de plank wacht om gesneden te worden.
Niet teveel aan doen aan geloven? Tot wasdom laten komen zoals het graszaad? Maar niet nadat er ingezaaid is middels bijbelverhalen, overdracht, uitwisseling door gesprekken, geloofservaringen van anderen?
Soms doen woorden teveel of tekort aan geloofsleven. Dat is voor mij al net als bij mijn broodbakproces. Houd het eenvoudig, goed en waarachtig.
En dan kom ik tot woorden die voor mij levenslang mee kunnen gaan. Die put ik zeker uit zondagsschoolverhalen, daarbij voeg ik in dankbaarheid allen die mij lieten zien wat leven-uit-geloof voor hen was en is.Ook het eigen leven geeft ervaringen te over om al dan niet geloofskeuzes te maken.
Is het niet dat oude, goede , levenswijze boek dat de woorden al had, nog voordat ik ze nog moest laten groeien in mezelf?
Zo eenvoudig, zo goed én…..zó voedend.
Da. Tineke Weidema-Bos
Doopsgezinde gemeente Bolsward
