Jippie !! Hoi, hoi !! Hoera !!!
Eindelijk horen wij erbij ! Marianne, mijn vrouw, en ik. Bij de ‘Grijze Golf’’!!!
Jarenlang hebben we het tegengehouden. Ondanks mijn lichaamsbouw en mijn haar kleur altijd ontkent. Nee, zo oud waren we nog niet. Ben je mal. Daar horen wij nog niet bij. We hebben immers geen electrische fiets. We kunnen niet buiten de schoolvakanties om op reis. Wij zoeken toch nog steeds het avontuur. Maar helaas. Afgelopen week zijn we volledig door de mand gevallen.
Wat is er aan de hand? Door mijn spaarverlof op school waren Marianne en ik een midweek in Twente. We hadden een chalet (lees stacaravan) gehuurd op een camping vlakbij Ootmarsum. Mooie plek en het uitzicht vanuit (zoals later bleek, het slaapkamerraam van) de stacaravan beloofde veel goeds.
De weersvooruitzichten waren super en we hadden er veel zin in. Even de hectiek van stad en werk omruilen voor een poar dagen rust en wandelen. En die rust kregen we ook !!! Op de camping aangekomen bleek dat de plekken, voor zover bezet, ingenomen werden door uitgebuikte, grijze, kalende mannen en hun al even uitgedijde ega’s. Dankzij haar sportschool inspanningen pastte Marianne nog niet zo in de optocht der vroeg-bejaarden maar ik kan moeiteloos mee in het elftal van FC Aftakeling.
En rustig dat ze waren. Het geluid van de kwetterende vogels werd enkel verstoord door de keffende bejaardenpoedels of andere schoothondjes. Waarschijnlijk het enige levende onderdeel van het huishouden waar de oudjes hun liefde nog aan kwijt konden. Hadden ze lang geleden hun kinderen netjes opgevoed tot volwassen (wereld)burgers. De opvoeding van deze keffers was volledig de mist in gegaan. Alles van de (te dure) Martin Gauss- opvoedcursus bleek aan deze opgewonden standjes niet besteed geweest. Maar verder waren de grijze zestigers zeer rustig. Geen kinderstemmen verstoorden de campingrust. Geen mopperende of roepende ouders. Geen ruziende echtelieden. Het was er stil, er heerste de serene rust van ……….
En wij, Marianne en ik, hebben ervan genoten. En we zijn nog niet eens zestig ? !!!
In de (traditionele) kerken lijkt het soms net de camping die ik hiervoor beschreven heb. Een grote ‘grijze golf’. Jarenlang (en nu nog) heb ik als jeugdwerker geprobeerd om de kerk wat minder grijs te laten worden. Het is me niet gelukt. Ik heb in vele gemeentes groepen jeugd aan me weten te binden maar de betrokkenheid van deze leeftijdscategorie blijft gering.
Dat was ook al toen ik jong was (en dat is al lang geleden). Maar ook al toen Paulus leefde. Ook die pleitte al voor aangepast voedsel voor de jeugd. Blijkbaar ligt de belangstelling van de opgroeiende jeugd niet overdreven binnen de kerk of religie. En ik vrees dat ze, op een enkeling na, ook niet zomaar weer terug keren. Is dat erg? Ik weet het niet. Is het niet al eeuwen zo dat de jeugd haar eigen wegen zoekt. Wij als kerkelijk betrokken mensen kunnen niet veel meer doen dan zaaien en daarna zal de Eeuwige het zaad wel laten ontkiemen. Wij kunnen het beter dan maar met rust laten want we kunnen de oogst toch niet de grond uitkijken of praten. Al zouden we dat willen willen. Laat het zaad rusten in de akker van de jeugd!!
En dat laten rusten. Dat is nou juist een kwaliteit van ons ‘Grijze Golf’. Dat lukt op de camping prima. Dus dat zouden we thuis ook moeten kunnen.
Dirk Jan jeugd/opbouwwerker doopgezinde gemeente
