Hoe kijken we naar een ander? Het spreekwoord zegt dat we altijd de indruk hebben dat de ander het beter heeft dan wij. En als je schuin tegen het grasveld van de buurman aankijkt, is het daar ook groener.
Ik kom best veel mensen tegen die zichzelf vergelijken met een ander en dan ontevreden zijn met zichzelf of met hun omstandigheden. Dat is een vervelend gevoel en als reactie daarop gaan mensen zich heel kritisch uitlaten over de ander. Waar doet hij dat van? Wat denkt zij wel niet? Is dat nou nodig?
Dezelfde omdraaiing kom ik tegen in verband met mensen die het slechter getroffen hebben dan wij. Armoede kan ons allemaal overkomen en moeten vluchten ook. Maar in plaats van bewogen te zijn met slachtoffers zeggen of denken we: armoede is je eigen schuld en vluchtelingen zijn gelukzoekers.
Op de bijgaande foto zien we een oude man die in de spiegel kijkt en daarin een jonge man ziet. Dit kom ik in de praktijk ook vaak tegen. Ik zit tegen over een persoon en die zegt: ‘Ik weet dat ik ouder word, en mijn lijf wil niet meer zo, maar vanbinnen voel ik me nog zo jong. Ik wil veel meer dan ik kan.’ Op zo’n moment ben je vanbinnen groener dan van buiten.
Hoe zit het werkelijk? Welk plaatje klopt? Het beeld dat wij van een ander hebben? Het beeld dat de ander van jou heeft? Het beeld dat je van jezelf hebt? Al deze beelden zijn gekleurd, niet waar, of half waar.
Een populair stuk in de Bijbel is psalm 139: HEER, die mij ziet zoals ik ben, dieper dan ik mijzelf ooit ken, kent Gij mij… Welk mens wil niet gekend zijn, wie wil er nou niet begrepen zijn en recht gedaan worden. We geloven in een God die je kent, je begrijpt, je liefhebt en alles voor je over hebt. Ondanks dat Hij ook dingen van je weet die niet goed zijn. Sterker nog. Jezus geeft zijn leven voor ons, om dichter bij ons te komen, om ons te vergeven. Niet omdat Hij met een vertekend beeld van ons heeft, maar omdat Hij ons kent.
Ds. Jaap van der Windt
Predikant Gasthuiskerk
Wilt u reageren? Dat kan via de mail
